“Ga het gesprek aan op de set.”
Olivia Lonsdale (28) is als actrice onder meer bekend van de film Prins. Ook heeft ze zelf haar eerste korte film geregisseerd en volgt ze de Scriptacademy als scenarioschrijver. Ze maakt bewust keuzes in haar werk en zet zich in voor een Rookvrije Generatie. “Als maker vind ik het mooi om te bedenken: wat heeft het karakter echt nodig? Zelf kan ik soms een personage helemaal te gek vinden. En dan gaat ze roken. Dat vind ik dan gewoon echt jammer.”
“Ik leef mijn leven. En ik houd ook wel van een beetje buiten de lijntjes kleuren. Ik post waar ik zin in heb en wat ik wil maken. Maar ik houd er wel rekening mee met wat ik wel en niet laat zien. Ik post bewust geen rokende beelden.”
“Ik denk dat iedereen invloed heeft. De rokende buurman op de hoek waar niemand de naam van weet, heeft ook invloed op kinderen die langslopen. Als het normaal wordt gevonden en jongeren dat zien, gaan ze het eerder zelf ook doen.”
Ga het gesprek aan
“Als scenarioschrijver verzin je zelf wat je opschrijft. Jij bedenkt of iemand een sigaret nodig heeft of een kale kop. Verzin het maar. Jij hebt veel invloed op wat er uiteindelijk gedraaid wordt. Als actrice ben je onderdeel van het grote geheel. Ik vind het niet moeilijk om in gesprek te gaan over roken op de set. Zeker niet nu ik zelf ook achter de camera werk als regisseur en schrijver. Ik heb vroeger wel een paar keer moeten roken voor een scène. Maar dat is wel echt heel lang geleden.”
“Ik vind het erg dat roken zo normaal is geworden. Het gaat me aan het hart. Ik vind het wel belangrijk om jonge mensen het goede voorbeeld te geven. Het is gewoon heel slecht.”
Supersicke auto
“Vaak is een sigaret gewoon echt niet nodig. Laatst nog zag ik een film met een stoer personage. Ze reed in een supersicke auto. Haar coole imago stond al. En na een half uur in de film, stak ze ineens toch nog een sigaret op. Zo jammer. We kunnen toch wel een alternatief verzinnen wat het personage versterkt in plaats van die sigaret?”
“Ik zou het mooi vinden als roken niet langer wordt verheerlijkt in videoclips, films en series. Denk drie keer na: goh, heeft mijn personage dit echt nodig? En dat begint ook al aan de schrijftafel.”
